Czarni Wierzchosławice

Historię drużyny z Wierzchosławic ze spokojem można podzielić na trzy okresy. Pierwszy – ten zamierzchły, a więc od roku utworzenia zespołu (1953), aż po końce lat 70., gdy toLZS Wierzchosławice(bez większych sukcesów i niesystematycznie) występował głównie w rozgrywkach prowadzonych przez Zrzeszenie Ludowych Zespołów Sportowych na zlecenie Bydgoskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej.Przełom lat 70. i 80. do rozkwit przemysłowy, a co za tym idzie i mieszkaniowy Wierzchosławic. Można powiedzieć, że kwestią czasu było reaktywowanie (rozwiązanej z końcem lat 70.) ligowej drużyny. Słowo stało się ciałem z początkiem lat 80. (przewodniczącym koła LZS był wówczasBronisław Urbaniak), gdy to odrodzony zespół (po triumfach w rozgrywkach gminnych) przystąpił (w 1982 r.) do B-klasowej rywalizacji. Co prawda w pierwszym sezonie wierzchosławiccy gracze w walce o Klasę A (po porażce w ważnym meczu z LZSem Piechcin) musieli uznać wyższość Piasta Złotniki Kujawskie, ale już w rozgrywkach zakończonych w połowie 1984 r. nie mieli sobie równych, strzelając w meczu średnio pięć goli i wyprzedzając o pięć punktów najgroźniejszego rywala i faworyta tamtych rozgrywek – zespół rezerw Gopła Kruszwica.Pierwszym, historycznym bojem o A-klasowe punkty był pojedynek derbowy. Unia Gniewkowo przyjechała do Wierzchosławic w roli faworyta i przegrała 3-2. Potem przyszły kolejne dobre wyniki i LZS Wierzchosławice po rundzie jesiennej znalazł się na 2. miejscu, tracąc do liderującego Gopła Kruszwica tylko dwa punkty. Wiosną jednak wierzchosławicka drużyna (co się stało?) przegrała wszystkie mecze, z wysokiej pozycji spadł na ostatnią i po roku przerwy znów trafił na B-klasowe... klepiska.

Pisząc te kilka zdań o drużynie (wówczas) LZSu, nie można nie wspomnieć o zespole, który był jakoby kamieniem węgielnym w budowaniu silnej ekipy we Wierzchosławicach, a więc zespole Czarnych Dobiesławice (Dobiesławice, mimo, że położone w innej gminie, dzieli od Wierzchosławic jedynie kilka kilometrów). Dobra praca i mieszkanie - takie hasła elektryzowały wszystkich, również i tych kopiących futbolówkę. I tak zaczęło się konanie jednej drużyny (pegeerowskich Czarnych Dobiesławice) i rozkwit drugiej („cykoriowego” LZSu Wierzchosławice). Czarni w Dobiesławicach skrzyknęli się w połowie lat 60. i niemal od razu, zdobywając dwukrotnie puchar przewodniczącego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, stali się jedną z najlepszych drużyn elzetesowskich powiatu inowrocławskiego.

Oto skład drużyny z 1968 r.: Cieszyński, Polonisz, Grabski, Jędrasik, J. i H. Kocowie, Murawski, Napierała, Derkowski, Kołodziejski, Tomczyk.Później gdy rywalizowali już w tradycyjnych rozgrywkach też nie brakowało sukcesów. Jednym z największych było 1. miejsce w Klasie B (wówczas Wojewódzkiej Klasie C) w sezonie 1977/78 i awans na wyższy szczebel, gdzie w stawce czternastu ekip, zespół z Dobiesławic zajął wysokie 5. miejsce, pokonując - między innymi - w wyjazdowym meczu - głównego kandydata do awansu - Noteciankę Pakość (1-0, bramka Marian Wijata.). Właściwie Czarni nigdy z tej Klasy A nie spadli, a to dlatego, że wcześniej (latem 1983 r.), gdy już nie najlepiej działo się w zespole, szyld „Czarni Dobiesławice” zastąpiono „Gminnym Ludowym Klubem Sportowym Rojewo”...Zdjęcia z przełomu lat 70-tych i 80-tych. Drużynę Czarnych Dobiesławice reprezentowali m.in: Feliks Kryszak, Marian Wijata, Jan Polak, Paweł Czeszyński, T, Urbaniak, Marek Świerski, Roman Jędrasik, Eugeniusz Kryszak, Z. Rakowski, Królikowski, K. Murawski, Andrzej Świerski, Jan Dąbrowski, J. Kowalski. Wróćmy jednak do Wierzchosławic. Po katastrofalnej rundzie wiosennej sezonu 1984/85 LZS wrócił do Klasy B. Jak się potem okazało na dwa sezony. Najpierw trzeba było uznać wyższość Cuiavii II Inowrocław i Błękitnych Wójcin (zresztą, pierwsze miejsce nie gwarantowało tu awansu do Klasy A), a potem szczęśliwie wyprzedzić Piasta Złotniki Kujawskie (o 1. punkt), Stomil Łabiszyn (1) i Spartę Janowiec Wlkp. (2). W decydującym o awansie meczu Czarni po dwóch bramkach Mariana Wijaty pokonali na wyjeździe drużynę z Suchatówki 2-0. Drugi sezon w Klasie A (1987/88) o mały włos nie okazałby się katastrofą podobną do debiutanckiego, a gwoździem do trumny znów mogła być runda wiosenna. Na szczęście w przedostatniej serii gier zespół z Wierzchosławic pokonał (u siebie) mogileńską Pogoń (2-1, po bramkach Janusza i Eugeniusza Kryszaków) i zapewnił sobie byt.

Czarni Wierzchosławice z drugiej połowy lat 80-tych:Paweł Kryszak, Eugeniusz Kryszak, Cezary Makowiecki, Aleksander Kuźniacki, Wiesław Przybylski, Mirosław Kryszak. Klęczą: Kazimierz Pietrzak, Piotr Kryszak, bramkarz - nazwiska nie pamiętam, Edward Zboiński, Marek Kryszak.Jak wyrównana była to grupa niech świadczy przykład drużyny o której mowa, a która to przegrywając ostatni pojedynek spadła z miejsca 6. (po 21. kolejkach) na 11. (w końcowej tabeli). Jak się okazało ów sezon był pierwszym z serii dziewiętnastu (!), w czasie których LZS, a potem Czarni (od 1990/91) rywalizowali na A-klasowym szczeblu. Największym ligowym sukcesem tych niemal dwóch dekad gier było zajęcie 2. miejsca na mecie sezonu 1993/94. Oto kilka korzystnych rezultatów ze wspomnianego sezonu: z Fregatą (d) 5-1 i (w) 3-1, z LZSem Świątkowo (d) 8-2, z Wolanką Wola Stanomińska (w) 8-1, z Notecią Gębice (d) 4-1, z Kujawianką Strzelno (w) 3-1, z Kujawami Markowice (w) 4-1... Skład zespołu z połowy lat 90.: Adam Arent, Mieczysław Aleksandrzak, Piotr Aleksandrzak, Piotr Brzustowicz, Rafał Fajkowski, Jacek Fajkowski, Piotr Kryszak, Mirosław Kryszak, Eugeniusz Kryszak, Krzysztof Lewandowski, Waldemar Pietrzak, Artur Pietrzak, Andrzej Przygodziński, Robert Rezler, Waldemar Serkowski, Tomasz Tomczyk, Waldemar Tomczak, Robert Urbaniak, Marian Wijata, Marek Zagórski oraz Jerzy Sadowski - trener.Wieloletnim prezesem był w tamtym okresie śp.Henryk Zagórski. Ów drugi okres trwał do lata 2006 r. A potem? Z powodu kłopotów finansowych drużyna została wycofana z rozgrywek Klasy A. Zapaleńców jednak we Wierzchosławicach nie zabrakło, a i podejrzewam, że ten jeden sezon banicji śni się koszmarem, co niektórym z nich po dziś dzień. Choć z perspektywy obecnego stanu rzeczy, można też twierdzić, że dobrze, iż tak się stało. Że może był potrzebny ten roczny rozbrat z futbolem. Co by nie mówić, trzeci okres w historii wierzchosławickiej drużyny prezentuje się wręcz imponująco. Kolejne awanse: z Klasy C do B, z B do A i z A do V Ligi nie są dziełem przypadku, a efektem pracy odpowiednich ludzi na odpowiednich miejscach z prezesem Pawłem Brzustowiczem i trenerem Markiem Kryszakiem na czele.

Czarni "2010" - oni wywalczyli historyczny awans do V ligi! Oto skład mistrzowskiej drużyny: Krzysztof Kuźniacki (1 bramka), Tomasz Fajkowski (11), Paweł Olszewski (2), Krzysztof Sobczak (22), Bartosz Sobociński - kapitan (16), Jarosław Zawada (1), Marcin Świtalski, Artur Pietrzak (1), Arkadiusz Kaźmierczak (3), Łukasz Białek (2), Krzysztof Jaskulski, Jarosław Dąbrowski (5), Julian Tomczyk, Marcin Wijata (5), Tomasz Lewandowski (2), Szymon Borowiak, Patryk Wylandowski, Paweł Brzustowicz, Dariusz Wójciński, Bartłomiej Gotowalski, Cezary Makowiecki (1), Kamil Fajkowski (1), Łukasz Matuszewski, Mieczysław Aleksandrzak oraz Marek Kryszak - trener i Ireneusz Berg - kierownik drużyny.Historyczny sezon w V lidze nie zakończył się oczekiwanym sukcesem jakim miało być utrzymanie w lidze i po roku niestety Czarni spadli do A klasy.